بر روی معماری بنشینید: صندلی هایی که توسط مشهورترین معماران طراحی شده اند
آسمان خراش ها، کلیساها، موزه ها و فرودگاه ها را فراموش کنید چرا که برترین معماران دوران مدرن تنها به طراحی بناها نپرداختند. آنها در کنار طراحی بسیاری از بناهای مشهور روشنایی صندلی کاناپه تخت و صندلی نیز طراحی کردند. و چه موضوع طراحی برای آنها یک آسمانخراش بوده و یا طراحی یک مبل، آنها همواره ایده های نابی از خود نشان داده اند.
شاید هم دلیل این کار این بوده است که این معماران قصد داشتند طراحی آنها در دنیای واقعی تحقق پیدا کند، قطعا زمان کمتری برای ساخت یک صندلی لازم است تا ساخت یک آسمانخراش.
در ادامه صندلی هایی را که توسط معماران مشهور متعدد طراحی شده است با هم خواهیم دید. اگرچه این مبلمان ها در دهه های گذشته طراحی شده اند اما هر یک از آنها کماکان مدرن و به روز به نظر می رسند و اگر هر یک از آنها را دوست دارید قطعا می توانید از محصولاتی که بازتولید این طرح های قدیمی است، مبلمان مورد علاقه خود را خریداری کنید.
صندلی فرانک لوید رایت
میز و صندلی خانه Hoolyhock طراحی شده توسط فرانک لوید رایت.
فرانک لوید رایت (1867-1959) همیشه قصد داشته که بر معماری خود مسلط باشد، چه در فضای داخل و چه در فضای خارج. همانند بسیاری از خانه های طراحی شده توسط گوستاو استیکلی در اوایل قرن بیستم که در آن از مبلمان دست ساز استفاده شده ، رایت نیز استاد استفاده از مبلمان های ثابت و سفارشی بوده و در ساخت میز و صندلی به عنوان بخشی از فضای داخلی تبحر داشته است. رایت بعلاوه در ساخت مبلمان مدولار نیز مهارت داشت و هدف او این بود که ساکنان بنا بتوانند با توجه به نیازشان این مبلمان ها را چیدمان کنند.
رایت، یک قدم جلوتر از طراحان سبک هنر و پیشه، به دنبال وحدت و هارمونی نیز بود. او برای فضاهایی که طراحی می کرد مبلمان اختصاصی و سفارشی می ساخت درحالی که در مقابل، طراحان مدرنیست به دنبال جهانی شدن بودند و به دنبال طراحی مبلمانی بودند که در هر فضایی برای استفاده مناسب باشد.
صندلی هایی که رایت برای خانه هالی هوک (کالیفرنیا، 1917-1921) طراحی کرده متاثر از موتیفی است که در طراحی سرتاسر خانه استفاده شده است. چوب های طبیعی به خانه حس سبک هنر و پیشه داده اند و علاقه صاحب خانه را به طبیعت نشان می دهند. طرح این بنا که به شدت متاثر از دوران گذشته است یادآور طراحی صندلی های خانه Hill House است که پیش از این توسط طراح اسکاتلندی، چارلز رنه مکینتاش، طراحی شده بود.
رایت به مبلمان به عنوان یک چالش معمارانه می نگریست. او از صندلی های دارای پشتی بلند و مستطیلی به عنوان حائلی به دور میز وسط استفاده می کرد. فرم ساده مبلمان طراحی شده توسط او باعث می شد ساخت آنها به صورت تولید انبوه ساده باشد و به این صورت طراحی او قابل اجرا می بود. بعلاوه، رایت معتقد بود ماشین آلات می توانند قطعا طراحی را بهبود بخشند.
رایت در کنفرانسی در جامعه هنر و پیشه در سال 1901 می گوید: “ماشین ها می توانند زیبایی موجود در طبیعت چوب را آزاد کنند، به جز نحوه استفاده ژاپنی ها از چوب، می توان گفت در هر کجا از جهان، از چوب به اشتباه بهره برداری شده است. هر صندلی می بایست برای بنایی که داخل آن قرار خواهد گرفت طراحی شود.” یکی از مشهورترین طرح های صندلی رایت، صندلی Barrel می باشد که برای خانه داروین مارتین طراحی شده بود. این صندلی از چوب طبیعی گیلاس ساخته شده و روکش صندلی آن از چرم بوده است. از این صندلی در سایر بناهای طراحی شده توسط رایت نیز استفاده شده است.
صندلی چارلز رنه مکینتاش
الهام از صندلی Hill House طراحی شده توسط معمار اسکاتلندی، چارلز رنه مکینتاش
معمار و طراح اسکاتلندی، چارلز رنه مکینتاش (1868-1928) رابطه بین فضای داخلی و مبلمان را به اندازه رابطه چوب و روکش پارچه ای یک صندلی مهم می دانست. صندلی پشت بلند و باریک Hill House (تصویر سمت چپ) که نسخه اصلی آن به رنگ سفید است، در حقیقت یک صندلی دکوارتیو بود و نه صندلی که برای نشتسن به کار رود. صندلی Hill House در 1902-1903 برای انتشارات W.W.Blackie طراحی شده است. نسخه اصلی این صندلی در حال حاضر در اتاق خواب خانه Hill House در هلسنبرگ قرار دارد.
صندلی های مدرنیستی
صندلی لاله طراحی شده توسط ارو سارینن نسل جدید طراحان یعنی مدرنیست ها، در برابر کانسپت طراحی مبلمان در گذشته، که باید مبلمان دکوراتیو نیز باشد، ابراز مخالفت کردند. مدرنیست ها به دنبال صندلی های صاف و غیرسفارشی بودند که برای قرار گرفتن در هر موقعیتی طراحی شده باشند.
تکنولوژی نکته مهم در تفکر مدرنیستی است. پیروان مکتب باهاوس به ماشین به عنوان یک ارزش افزوده برای کار دست ساز نگاه می کردند. در حقیقت اگرچه اولین مبلمان های طراحی باهاوس دست ساز بودند اما طراحی آنها به گونه ای بود که تولید صنعتی برای آنها امکان داشت.
تصویر بالا صندلی لاله را نشان می دهد که در سال 1956 توسط معمار فنلاندی، ارو سارینن (1901-1961) طراحی شده بوده و نسخه اصلی آن توسط شرکت Knoll تولید شده است. این صندلی که از رزین تحکیم شده با فایبرگلاس ساخته شده است، تنها بر روی یک پایه می ایستد. اگرچه ظاهرا به نظر می رسد این صندلی محصول یک قالب ریزی پلاستیک یک پارچه باشد اما در حقیقت پایه آن یک شفت آلومینیومی است با روکش پلاستیک. مدل دسته دار این صندلی نیز با نشیمن هایی به رنگ های مختلف تولید شده است.
صندلی بارسلونا طراحی شده توسط میس وندروهه
صندلی طرح بارسلونا، متاثر از طراحی اصلی میس وند روهه برای این صندلی
” طراحی یک صندلی بسیار دشوار است. طراحی یک آسمانخراش از آن ساده تر می باشد و این دلیل آن است که چیپندل معروف شده است”
صندلی بارسلونا اثر میس وندروهه (1886-1969) برای نمایشگاه جهانی 1929 در بارسلونا اسپانیا، طراحی شده است. این معمار از نوارهای چرمی برای اتصال نشیمن چرمی صندلی به بدنه استیل کروم آن استفاده کرد.
طراحان باهاوس به دنبال صندلی بودند که قابلیت تولید انبوه داشته باشد و برای طبقه اجتماعی متوسط نیز قابل استفاده باشد اما صندلی بارسلونا هم گران قیمت بود و هم تولید انبوه آن دشوار بود. صندلی بارسلونا یک طراحی سفارشی برای ملکه و شاه اسپانیا بوده است.
با این حال، در نظر همگان صندلی بارسلونا یک طراحی مدرنیستی است. با این صندلی، میس وندروهه یک بیانیه هنری مهم ارائه کرد. او نشان داد که چگونه فضاهای منفی می توانند برای تغییر یک شی کاربردی به یک شی هنری و مجسمه گونه استفاده شوند. نمونه بازتولید شده صندلی بارسلونا با بدنه استیل ضدزنگ، کماکان نیز از فروشگاه ها قابل خریداری است.
صندلی Nonconformist الین گری
بازتولید صندلی Nonconformist طراحی شده توسط الین گری.
مدرنیست مطرح دیگر از دهه های 1920 و 1930 الین گری است. او که تحصیلات معماری داشت یک ورکشاپ طراحی در پاریس باز کرد که در آنجا به تولید فرش، تابلو و پرده پرداخت. صندلی Nonconformist طراحی شده توسط الین گری تنها یک دسته دارد. این صندلی برای حالت لم دادن طراحی شده است. مدرنیست ها باور داشتند که فرم صندلی می بایست توسط عملکرد آن و متریالی که استفاده می شود، تعیین شود. آنها مبلمان را به جزئیات اولیه آن تقسیم می کردند و مجدد از حداقل آنها برای طراحی مبلمان خود استفاده می کردند. در طراحی آنها از هرگونه تزئینات خودداری می شد. حتی از رنگ نیز استفاده نمی شد. مبلمان های مدرنیستی که معمولا از فلز و سایر متریال های متاثر از تکنولوژی ساخته شده بودند، غالبا در انتخاب رنگ از پالت رنگ های خنثی سیاه و سفید و خاکستری بهره برده اند.
صندلی واسیلی طراحی شده توسط مارسل بروئر
صندلی واسیلی طراحی شده توسط مارسل بروئر.
شاید بپرسید مارسل بروئر کیست؟ بروئر مجارستانی (1902-1981)، رئیس ورکشاپ مبلمان مدرسه مشهور آلمانی باهاوس بوده است. می گویند او ایده طراحی این صندلی با پروفیل های فلزی را زمانی گرفته است که با دوچرخه به مدرسه آمده بود و به دسته دوچرخه نگاه کرد. صندلی واسیلی طراحی شده در سال 1925 به احترام هنرمند مشهور هنر انتزاعی، واسیلی کاندیسکی، نام گذاری شده است، که این صندلی از اولین آثار موفق مارسل بروئر محسوب می شود. امروز این معمار بیشتر به واسطه صندلی هایش شناخته شده است تا طراحی معماری. در حال حاضر برند Kardiel این صندلی را مجددا با چرم مشکی باز تولید کرده است.
صندلی Paulistano طراحی پائولو مندز دا روشا
صندلی Paulistano طراحی شده توسط معمار برزیلی پائولو مندز دا روشا.
در سال 2006، معمار برزیلی، پائولو مندز دا روشا، جایزه بزرگ معماری پریتزکر را از آن خود کرد و دلیل آن “استفاده جسورانه او از متریال های ساده” بود. پائولو مندز دا روشا، که در طراحی های خود از اصول و زبان اولیه مدرنیزم الهام گرفته است، صندلی Paulistano را در سال 1957 برای یک کلوب ورزشی در سائوپائولو طراحی کرد. این صندلی که از یک قطعه فولاد خم شده ساخته شده و نشیمن و پشتی چرمی به آن الحاق شده است، باعث شد که کمیته جایزه پریتزکر درباره آن چنین اظهارنظر کنند: ” این صندلی جذاب محدودیت های فرم سازه ای را کنار زده و درعین حال کاملا راحت و کاربردی است” . بازتولید این صندلی توسط برندهای BODIE و FOU با چرم سفید و بدنه مشکی رنگ از جنس آهن صورت گرفته است.
صندلی کسکا (Cesca) اثر مارسل بروئر
صندلی میزبان ترکیب حصیر و کروم طراحی شده توسط مارسل بروئر، همراه با جزئیات طرح نشیمن حصیری.
چه کسی است که تا حالا روی یکی از این صندلی ها ننشسته باشد؟ مارسل بروئر (1902-1981) ممکن است کمتر از سایر طراحان باهاوس شناخته شده باشد اما طرح او برای این صندلی با نشیمن حصیری تقریبا فراگیر بوده و همه جا به چشم می خورد. یکی از صندلی های نسخه اصلی مربوط به سال 1928 در موزه هنرهای مدرن نگهداری می شود. امروزه در بسیاری از نمونه های بازتولید شده این صندلی به جای استفاده از حصیر از نخ های پلاستیکی استفاده شده است.
صندلی های طراحی شده توسط چارلز و ری ایمز
صندلی مدرن مربوط به اواسط قرن بیستم طراحی شده توسط چارلز و ری ایمز، ساخته شده از فایبرگلاس قالب گیری شده و پایه فلزی.
تیم دو نفره چارلز و ری ایمز توانستند آنچه را که ما بر روی آن در مدارس، سالن های انتظار و حتی استادیوم های ورزشی در سرتاسر جهان می نشینیم، متحول کنند. صندلی قالب گیری شده آنها از جنس پلاستیک و فایبرگلاس بخشی از خاطرات جوانی ما هستند. صندلی های قالب گیری شده از پلای وود، منجر به پیشرفت طراحی صندلی در نیمه دوم قرن بیستم شده و تبدیل به صندلی هایی با هزینه مناسب شدند که قابل تهیه توسط همگان باشد. ممکن است اسم صندلی های طراحی ری و چارلز را ندانید اما قطعا تاکنون روی یکی از آنها نشسته اید.
صندلی های فرانک گهری
پیش از آنکه فرانگ گهری به یک سوپراستار معماری تبدیل شود، تجربه های او با متریال های مختلف و طراحی، تنها از طرف دنیای هنر قابل پذیرش بود. گهری با استفاده ضایعات بسته بندی های صنعتی و چسباندن مقواهای موج دار به هم، صندلی منعطف، ارزان قیمت و بادوام خلق کرد که نام آن را Edgeboard گذاشته بود. این صندلی طراحی شده توسط او از دهه 1970 در مجموعه موزه هنرهای مدرن (MOMA ) در شهر نیویورک قرار دارد. صندلی طراحی 1972 گهری کماکان نیز با نام صندلی ” Wiggle” بازتولید می شود.
گهری همیشه از طراحی آبجکت های کوچکتر از مقیاس ساختمان استقبال کرده است، شاید به این دلیل که آبجکت های کوچکتر او را از زحمت نظارت طولانی مدت بر پروسه ساخت مبرا می کنند. چنانکه طراحی های پیچیده او در زمینه معماری، زمان ساخت طولانی دارند. گهری زیرپایی های مکعبی شکلی نیز با رنگ های درخشان طراحی کرده است که جهت گیری معماری او را از فرم های پیچیده به سوی فرم های مکعبی در این زمینه تغییر داده است.